ទិដ្ឋភាពខេត្តមាត់ជ្រូក៖
អត្ថន័យពាក្យថាមាត់ជ្រូក:
យោងតាមវចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួនណាត (ជោតញ្ញាណោ) បោះពុម្ពឆ្នាំ 1967 បានពន្យល់ត្រង់ពាក្យថា«មាត់ជ្រូក»មានន័យយ៉ាងនេះ:
មាត់ជ្រូក (ភាសាវៀតណាមហៅចូវដុក) ខែត្រទ្រាំងត្រើយត្បូង (ខែត្រតាកែវសព្វថ្ងៃនេះ) ។
ទីតាំងភូមិសាស្ត្រ:
ខេត្តមាត់ជ្រូក 104 គីឡូម៉ែត្រទិសនិរតីជាប់នឹងខេត្តក្រមួនស (Kien Giang) ប្រវែងប្រមាណ 69.789 គីឡូម៉ែត្រខាងត្បូងជាប់ទីក្រុងព្រែកឬស្សី (Can Tho) ប្រវែងប្រមាណ 44.734 គីឡូម៉ែត្រខាងកើតជាប់នឹងខេត្តផ្សារ ដែក (Sa-Đécបច្ចុប្បន្នដុង Thap) ប្រវែងប្រមាណ 107.268 គីឡូម៉ែត្រ។ មានប្រវែងប្រមាណ 250 គីឡូម៉ែត្រឆ្ពោះទៅទិសនិរតីនិងត្រូវធ្វើ
រដ្ឋបាលភូមិសាស្ត្រ:
ខេត្តអានយ៉ាង (មាត់ជ្រូក) មានទីក្រុងមួយគឺទីក្រុងបារាជ (ឡុង Xuyen) និងទីរួមខេត្តមួយគឺទីរួមខេត្តមាត់ជ្រូក (Đéc) និងមានស្រុកចំនួន 9 គឺ :
ស្រុកបុរីជលសាអានភូ
ស្រុកបែកថ្លាង Chau Phu
ស្រុកបារាជចូវថាញ់
ស្រុកផ្សារថ្មី Cho Moi
ស្រុកស្នែងព្រះគោភូតឹន
ស្រុកក្អមសំណ Tan ចូវ
ស្រុកបាថេរ Thoai សឺន
ស្រុកក្របៅ Tinh Bien
ស្រុកស្វាយទងទ្រីតោន
ចំនួនប្រជាជននិងផ្ទៃដី:
ស្ថិតិនិងជំរឿនឆ្នាំឆ្នាំ 2004 របស់រដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម៖
ផ្ទៃដី: 3.406,2 គីឡូម៉ែត្រការ៉េ
ប្រជាជនចំនួន: 2.170.100 នាក់
ប្រវត្តិ:
ខេត្តអានយ៉ាង (មាត់ជ្រូក) ឬខេត្តមួយដែនកម្ពុជាក្រោម។ ពីមុនខេត្តនេះខ្មែរហៅថាកំពង់ហ្លួង (TAM ផុងឡុង) ។
ឆ្នាំ 1834 ស្តេចយួនឈ្មោះម៉ិញម៉ាង (មិញម៉ាង) ដែលសោយរាជ្យនៅទីក្រុងហ្វេ (ហ៊ូ) បានប្តូរឈ្មោះខេត្តខ្មែរនៅកម្ពុជាក្រោមទាំង 6 ឱ្យទៅជាភាសាយួន ដែលភាសាយួនហៅថាណាមគីឡុកតិញ (ណាមគី Luc Tinh) ។ ពេលនោះខេត្តមាត់ជ្រូកត្រូវបានប្តូរឈ្មោះទៅជាភាសាយួនថាខេត្តអាងយ៉ាង (An Giang បាន) និងទីរួមខេត្តមាត់ជ្រូកត្រូវបានដាក់ឈ្មោះជាភាសាយួនថាចូវដុក (Đéc) ។
សម័យអាណានិគមនិយមបារាំង:
6 ខេត្តហើយបានចែករដ្ឋបាលភូមិសាស្ត្រនៅកម្ពុជាក្រោមចេញជាតំបន់ធំ ៗ 4 ហើយក្នុងតំបន់នីមួយៗ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការគ្រប់គ្រង។
ពេលនោះខេត្តមាត់ជ្រូក (Đéc) គឺជានិគមឬស្រុកមួយក្នុងចំណោមនិគមទាំង 6 របស់តំបន់បាសាក់ (យួនៈ BAT SAC) នៅកម្ពុជាក្រោម។ និគមទាំង 6 នោះរួមមាន:
ឈ្មោះនិគមជាភាសាខ្មែរនិងភាសាវៀតណាម:
និគមមាត់ជ្រូកលោកចៅĐốc
និគមពាមហាទៀងទៀត
និគមបារាជឡុង Xuyen
និគមក្រមួនស Rach Gia
និគមព្រែកឬស្សី Can Tho
និគមឃ្លាំង Soc Trang
ចាប់ពីថ្ងៃទី 01 ខែមករាឆ្នាំ 1900 និគមមាត់ជ្រូក (Đéc) ត្រូវបានក្លាយជាខេត្តតាមកិច្ចព្រមព្រៀងចុះថ្ងៃទី 20 ខែធ្នូឆ្នាំ 1899 របស់សហព័ន្ធឥណ្ឌូចិន និគមទៅជាខេត្ត។
ឆ្នាំ 1903 ខេត្តមាត់ជ្រូកមាន 3 ស្រុកគឺ:
ស្រុកក្អមសំណ Tan ចូវ
ស្រុកស្វាយទងទ្រីតោន
ស្រុកក្របៅ Tinh Bien
ដល់ឆ្នាំ 1919 មានស្រុកបែកថ្លាង Chau Phu មួយទៀត។
ថ្ងៃទី 22 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1956 រដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋវៀតណាម (វៀតណាម Cong Hoa) បានផ្លាស់ឈ្មោះខេត្តមាត់ជ្រូក (Đéc) និងខេត្តបារាជ (ឡុង Xuyen) ឱ្យទៅភាសាយួនថាខេត្តអាង យ៉ាងគឺទៅជាខេត្តមាត់ជ្រូកតែមួយ។
ចំនួនវត្តខ្មែរក្រោម:
ខេត្តមាត់ជ្រូកមានវត្តព្រះពុទ្ធសាស នាថេរវាទខ្មែរក្រោមចំនួន 67 វត្ត។
ឯកសារយោង:
http://www.wikipedia.org
វចនានុក្រមខ្មែររបស់សម្តេចព្រះសង្ឃរាជជួនណាត (ជោតញ្ញាណោ) បោះពុម្ពឆ្នាំ 1967 ។
0 comments:
Post a Comment