Wednesday, September 9, 2015

ធម៌​ជាគ្រឿង​កំចាត់​នីវរណៈ ៥





១. កាមឆន្ទនីវរណៈ កំចាត់​ដោយ​អសុភនិមិត្ត សេចក្ដី​សម្គាល់​ថា មិន​ល្អ​មិន​ស្អាត។
            ធម៌​សម្រាប់​លះ​កាមឆន្ទនីវរណៈ គឺ៖
ក). អសុភនិមិត្ត ឧគ្គហោ រៀន​និមិត្ត​ក្នុង​អសុភកម្មដ្ឋាន
ខ). អសុភភាវនានុយោគោ ខំចម្រើន​អសុភកម្មដ្ឋាន
គ). ឥន្ទ្រិយេសុ គុត្តទ្វារតា សង្រួម​ទ្វារ​ក្នុង​ឥន្ទ្រិយ​ទាំង ៦
ឃ). ភោជនេ មត្តញ្ញុតា ដឹង​ប្រមាណ​ក្នុង​ភោជន
ង). កល្យាណមិត្តា ភប់ប្រសព្វនឹង​កល្យាណមិត្ត
ច). សប្បាយកថា និយាយ​សំដី​ដែល​ជាទី​សប្បាយ គឺ​ពាក្យដែល​គួរ​និយាយ

២. ព្យាបាទនីវរណៈ កំចាត់​ដោយ​មេត្តា​ភាវនាការ​ចម្រើន​មេត្រី​ចិត្ត​ទៅ​រក​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​ទាំង​ពួង។
           ធម៌​សម្រាប់​លះ​ព្យាបាទ​នីវរណៈ​ គឺ៖
ក). មេត្តានិមិត្តស្ស ឧគ្គហោ រៀន​និមិត្ត​ក្នុង​មេត្តា
ខ). មេត្តា​ភាវនានុយោគោ ខំ​ចម្រើន​មេត្តាភាវនា
គ). កម្មស្សកតាបច្ចវេក្ខណា ពិចារណា​សេចក្ដី​ដែល​សត្វ​មាន​កម្ម​ជា​របស់​ៗ​ខ្លួន
ឃ). បដិសង្ខាពហុលតា ខំរំពឹង​ពិចារណា​ច្រើន​ដង
ង). កល្យាណមិត្តតា ភប់​ប្រសព្វ​នឹង​កល្យាណ​មិត្ត
ច). សប្បាយ​កថា និយាយ​តែ​សម្តី​ដែល​ជាទី​សប្បាយ​គឺ​ពាក្យ​ដែល​គួរ​និយាយ
៣. ថីនមិទ្ធនីវរណៈ កំចាត់​បង់​ដោយ​បណ្ដុះ​សេចក្ដី​ព្យាយាម​ឲ្យ​មាន​ឡើង។
​           ធម៌​សម្រាប់​លះថីនមិទ្ធនីវរណៈ គឺ៖
ក). អតិភោជនេ និមិត្តគ្គាហោ កាន់​យកនិមិត្ត គឺ​នឹក​សង្កេត​ក្នុង​ការ​បរិភោគ​ច្រើនពេក
ខ). ឥរិយាបថ​សម្បរិវត្តនតា ខំ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ឥរិយាបថ​ឲ្យ​បាន​ស្រួល
គ). អលោកសញ្ញាមនសិការោ មនសិការៈ​អលោកសញ្ញា គឺ​ខំ​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​ស្វាង
ឃ). អព្តោកាសវាសោ នៅ​តែ​ក្នុង​ទី​វាល ទី​ទំនេរ
ង). កល្យាណមិត្តតា ភប់​ប្រសព្វ​តែ​នឹង​កល្យាណ​មិត្ត
ច). សប្បាយកថា និយាយ​តែ​សម្ដី​ដែល​ជាទី​សប្បាយ​គឺ​ពាក្យ​ដែល​គួរ​និយាយ។
៤. ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចនីវរណៈ កំចាត់បង់​ដោយ​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​ស្ងប់។
          ធម៌​សម្រាប់​លះ​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចនីវរណៈ គឺ៖
ក). ពហុស្សុតតា សភាព​ជា​បុគ្គល​បាន​ស្ដាប់ បាន​រៀន​ច្រើន
ខ). បរិបុច្ឆកតា ប្រឹង​សាង​សួរ​នូវ​កិច្ច​ដែល​គួរ និង​មិន​គួរ
គ). វិនយេ បកញ្ញុតា ចេះ​ដឹង​ស្ទាត់​ក្នុង​វិន័យ
ឃ). វុឌ្ឍសេវតា ចូល​ទៅ​រក​លោក​អ្នក​ចាស់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ​ឬ​លោក​អ្នក​ចម្រើន​ដោយ​គុណ
ង). កល្យាណ​មិត្តតា ភប់​ប្រសព្វ​តែ​នឹង​កល្យាណ​មិត្ត
ច). សប្បាយកថា និយាយ​តែ​សម្ដី​ដែល​ជាទី​សប្បាយ​គឺ​ពាក្យ​ដែល​គួរ​និយាយ។
៥. វិចិកិច្ឆានីវរណៈ កំចាត់​បង់​ដោយ​យោនិសោមនសិការៈ ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ដោយ​យោបល់។
           ធម៌​សម្រាប់​លះ​វិចិកិច្ឆានីវរណៈ គឺ៖
ក). ពហុស្សុតតា សភាព​ជា​បុគ្គល​បាន​ស្ដាប់ បាន​រៀន​ច្រើន
ខ). បរិបុច្ឆកតា ប្រឹង​សាក​សួរ​នូវ​កិច្ច​ដែល​គួរ និង​មិន​គួរ
គ). វិនយេ បកតញ្ញុតា ចេះ​ដឹង​ស្ទាត់​ក្នុង​វិន័យ
ឃ). អធិមោក្ខពហុលតា ច្រើន​ដោយ​ការ​បង្អោន​ចិត្ត​ជឿ
ង). កល្យាណ​មិត្តតា ភប់​ប្រសព្វ​តែ​នឹង​កល្យាណ​មិត្ត
ច). សប្បាយ​កថា និយាយ​តែ​សម្ដី​ដែល​ជាទី​សប្បាយ​គឺ​ពាក្យ​ដែល​គួរ​និយាយ។
ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ

0 comments:

Post a Comment